Sphinx Spiegel, aus Ägypten ( Spiegel hergestellt nach alte Ausgrabungen )

De sfinx had in de oudheid een belangrijke cultus, maar dat kon toch niet verhinderen dat hij al reeds in het Oude Egypte onder het zand bedekt raakte. Thoetmosis IV zou de sfinx opnieuw uitgraven. Op de stele van Thoetmosis IV lezen we hoe hij nog als prins in slaap viel onder de schaduw van de sfinx en de god Harmachis verscheen. Deze beloofde hem de troon als hij de sfinx opnieuw zou uitgraven. Thoetmosis IV werd farao en hield zich aan zijn belofte. De sfinx werd uitgegraven en Thoetmosis liet een stele aan de voet van de sfinx neerplanten om dit te herdenken. Ramses II voerde opnieuw herstellingswerken uit, maar na hem werd de sfinx opnieuw onder het zand begraven. Mogelijk was hij amper meer zichtbaar, want toen Herodotos in de 5e eeuw v.Chr. het complex van Gizeh bezocht had, maakte hij geen melding van de sfinx. Onder de Romeinse keizers Marcus Aurelius en Septimius Severus werd de sfinx nogmaals gerestaureerd, maar daarna verdween hij weer onder het zand.

De Sfinx van Gizeh is het grootste en bekendste beeld van een sfinx ter wereld. Het staat bij de drie grote piramiden in Gizeh, waarvan de piramide van Cheops de bekendste is. Er bestaan nog veel onduidelijkheden over de sfinx, er zijn dan ook tal van theorieën over het ontstaan en de vorm. Ook zouden er nog ruimten onder de sfinx zijn, die nog niet zijn verkend. De Grote Sfinx van Egypte ligt naast de dodentempel van Chefren en is gehouwen uit een rotsachtige formatie die gevormd werd gedurende het Eoceen. Deze rotsformatie had al de ruwe kenmerken van de sfinx doordat ze jarenlang was blootgesteld aan de wind. Het beeld werd uitgehakt en gemodelleerd naar de vorm van een sfinx. De sfinx is 57 meter lang, 6 meter breed en 20 meter hoog. Hij bestaat uit drie lagen kalksteen. De onderste lagen bestaan uit zachte kalksteen, terwijl het hoofd uit een hardere laag bestaat. Het hoofd van de sfinx beeldde hoogstwaarschijnlijk de farao uit en is voorzien van de koninklijke nemes (hoofdtooi). De verhoudingen van hoofd staan niet helemaal in evenwicht met het lichaam, doordat er bovenaan grotere erosiekrachten waren. In de oudheid was de sfinx waarschijnlijk beschilderd met felle kleuren: het hoofd en lichaam in het rood en de nemes in afwisselend gele en blauwe strepen. De sfinx was de bewaker van de piramides en werd geïdentificeerd met de god Harmachis, die nauw verwant was met Horus. De sfinx is al verschillende malen gerestaureerd en is lichtjes beschadigd: zijn neus, valse baard en uraeus zijn van het beeld gevallen.