“Jaws” haaienkop gemaakt van Pyriet en gebit gemaakt van Aragoniet.

Pyriet, ook bekend als ijzerkies, is een mineraal met de chemische formule FeS2, oftewel ijzerdisulfide. Dit mineraal is een belangrijke bron van ijzer en zwavel. Het kristalliseert vaak in goed gevormde, euhedrische kubussen met karakteristieke strepen en een goudachtige glans. Het staat ook bekend als 'klatergoud' of 'gekkengoud' (naar het Engelse 'fool's gold') omdat het soms met goud verward werd. De term 'kattengoud' wordt soms onterecht gebruikt, maar dit verwijst eigenlijk naar gele mica of hars. Omdat pyriet veel voorkomt, kan het de illusie van grote rijkdom wekken, hoewel het niet erg waardevol is (hoewel het wel verkocht kan worden). Pyriet wordt gevonden in gezelschap van andere zwavelhoudende mineralen en oxiden, in kwartsaders, sedimentaire gesteenten in steenkoollagen en als vervangend mineraal in fossielen. Pyriet is een disulfide met zwavelparen (S2)2- en Fe2+ ionen, omringd door een octaëdrische structuur in een t2g6 lage spin toestand. Omdat beide ionen een gesloten configuratie hebben, is het een diamagnetische halfgeleider. Wanneer pyriet verweert, ontstaan er ijzer(hydr)oxiden en komt er zwavelzuur vrij. Dit zuur kan reageren met andere mineralen, wat kan leiden tot de vorming van mineralen zoals gips, aluniet en jarosiet. Een bekende vindplaats van pyriet is het eiland Elba. De naam 'pyriet' is afgeleid van het oude Indo-Europese woord 'pyr' (vuur), vergelijkbaar met 'pyrotechniek' (de kunst van vuurwerk) of het Engelse 'pyre' (brandstapel), omdat men vonken kon slaan door pyriet tegen vuursteen of ijzer te slaan. Tegenwoordig betekent 'vuursteen' iets heel anders, namelijk een vorm van SiO2. Andere namen voor pyriet zijn ferrosulfide, zwavelijzer en de minder gebruikelijke termen ijzerblende en ijzerkies. Pyriet werd in het verleden soms als nepgoud verkocht vanwege zijn goudachtige glans. Deze glans verandert echter wanneer het oppervlak kantelt, terwijl bij echt goud de glans constant blijft.